حانیه محمدی؛ زهرا نادری نوبندگانی؛ سمانه اسعدی؛ طاهره صادقیه
چکیده
هدف این پژوهش بررسی نقش میانجیگری ابعاد ظرفیت تأملی در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ناایمن و استرس والدگری در والدین دارای فرزند با اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری و جامعه پژوهش والدین کودک با اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی شهر یزد در سال 1401 بودند. ازاین‌بین نمونه‌ای به تعداد 295 پدر ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی نقش میانجیگری ابعاد ظرفیت تأملی در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ناایمن و استرس والدگری در والدین دارای فرزند با اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری و جامعه پژوهش والدین کودک با اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی شهر یزد در سال 1401 بودند. ازاین‌بین نمونه‌ای به تعداد 295 پدر و مادر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌های تجربهی روابط نزدیک برنان و همکاران (1998)، ظرفیت تأملی والدین لویتن و همکاران (a2017) و استرس والدگری آبدین (1995) را تکمیل نمودند. در گام بعد داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و تجزیه‌وتحلیل چند گروهی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. تحلیل داده نشان داد در هر دو گروه مادران و پدران، پیش ذهنی سازی نقش میانجیگری را در رابطه‌ی بین سبک دلبستگی اضطرابی و استرس والدگری در پدران و مادران کودکان با اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی ایفا کرد. همچنین تجزیه‌وتحلیل چندگروهی نقش جنسیت والدین را تأیید کرد. چنانکه در تفاوت این دو گروه، مسیر دلبستگی اجتنابی به استرس والدگری گروه مادران برخلاف گروه پدران معنادار شد. درنتیجه می‌توان بیان کرد، در هر دو گروه مادران و پدران دلبستگی اضطرابی نقش مهمی در افزایش پیش ذهنی سازی در مورد کودکان دارای اختلال دارد و از این طریق استرس والدگری را افزایش میدهد.
